Janne & De Vogels, de nieuwe band van Janne Schra, gaat op tour en brengt 24 september de nieuwe Nederlandstalige plaat In de Regen uit, met wortels in de jazz van de roaring twenties.

Na tien jaar van Engelstalige indie-pop wilde Janne Schra de jazz, die in haar muziek altijd onderhuids aanwezig is geweest, laten doorbreken in haar liedjes. Daarnaast leefde al langer de wens om een album in het Nederlands maken. Deze wensen komen nu tot uiting in de speelsheid van bandleden die elkaar door en door kennen en elf jaar na Room Eleven weer samen muziek maken.

Na het album Vasalis, een vertolking van Tante Leen’s Diep in Mijn Hart, en Annie M.G. Schmidt-liedjes in Carré, durfde Janne Schra eindelijk te dromen van een album in haar moedertaal. Samen met haar oude vrienden ging ze op zoek naar de sound in de stijl van jazzpianist Fats Waller: authentiek, avontuurlijk en recht voor z’n raap.

In de zomer van 2020 nam Schra met haar Vogels het album In De Regen op. Naast een enkele oude parel en gezongen gedichten van M. Vasalis en Joost Oomen vormen de nieuwe liedjes van Janne zelf het hart van de plaat. Muziek die voortborduurt op haar repertoire, dat inmiddels meer dan 100 liedjes telt.
 
In De Regen is een ode aan het omarmen van imperfecties en twijfel, met typische Janniaanse invalshoeken, zoals naar Nederland kijken met een roze bril op, je relatie repareren met goudlijm en orkanen zien als een nieuw begin. Maar ook het verlies van de rafelrandjes in de stad komt voorbij, evenals foto’s van mannen in een dating-app.

Janne & De Vogels brengt deze plaat naar de theaters. De uitvoeringen zijn soms wild en opzwepend als dronken tijgers, dan weer klein en fonkelend als een druppel limoensap in een glas ijskoud water.
 
De geweldige band bestaat uit Tony Roe (piano), Lucas Dols (bas) en Mark van Kersbergen (drums). 

Janne:
‘Op de plaat staan one-takers. Geen gezeik met overdreven gelaagde producties, maar spelen. We hebben een lasso om het live-gevoel gegooid. Tegenwoordig kun je alles lijmen, fotoshoppen en kaarsrecht tunen, maar we wilden, net als in de teksten van de nummers, onze imperfecties omarmen; niet dagenlang scrollen op zoek naar de beste waterkoker, maar je oude goed genoeg leren vinden.’

‘Dit album brengt het levenslied, jazz en poëzie bij elkaar. Het is een mix zoals een stad dat is; waar gammele fietsen, Canta’s, scooters, waterpijpen, zuurdesem-bakfietsers en latte macchiato’s door elkaar heen bewegen. Als je vindt dat het bij elkaar hoort, dan hoort het bij elkaar.’

‘In onze nieuwe show is alles wrijving, afgewisseld met liefdevolle eenheid. Het uitgangspunt is dat alles wat in het leven kapotgaat een uitnodiging is om opnieuw te beginnen, zodat er iets waardevollers van gemaakt kan worden, zoals Japanners hun gebroken aardewerk repareren met Goudlijm.’

‘De sound is vervreemdend, gooit je heen in en weer in de tijd, maar zal je uiteindelijk een gevoel van heimwee geven naar nu. Zoals je in De Regen stil kunt gaan staan en alles voelt, ruikt en proeft… Als zoiets lukt, dan ben je al heel ver.’

BIOGRAFIE JANNE SCHRA
Janne Schra zingt, schrijft liedjes en maakt schilderijen en videoclips. Het gaat haar om het volgen van haar gevoel en het proces van idee naar uitwerking, waarin ze elke keer een klein duel met zichzelf aangaat. De vorm, ingrediënten of invloeden zijn ondergeschikt aan het eindresultaat, dat altijd ‘eigen’ moet voelen.
 
Toen Janne aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht afstudeerde in de richting regie, stond ze op het punt om door te breken als zangeres en songwriter van de band Room Eleven. Haar carrière als filmregisseur hing ze vervolgens aan de wilgen. Van 2004 tot 2010 veroverden ze harten in binnen- en buitenland en toerden ze van Amsterdam tot Montréal en van Johannesburg tot Tokyo. De band maakte twee albums: ’Six White Russians and a Pink Pussycat’ met FLORiS en ‘Mmm…Gumbo?’ met Dayna Kurtz en Randy Crafton in New York. De platen werden goud en platina en de band sleepte een Zilveren Harp in de wacht.

Het succes leek niet op te kunnen, maar zorgde ook voor torenhoge verwachtingen en een lichte burn-out. Na de afsluiter in Carré van een uitverkochte theatertour in 2009 werd het tijd voor een frisse wind. Janne ging solo, een avontuur dat nog steeds voortduurt.
 
In 2010 vertrok ze naar Stockholm en maakte onder haar schilders-pseudoniem Schradinova het album ‘India Lima Oscar Victor Echo You’, samen met de experimentele producer Johan Lindström (Tonbruket).
 
Vanaf 2013 bracht Janne albums uit onder haar eigen naam en werkte samen met producer Tobias Fröberg (Ane Brun) op het eiland Gotland in Zweden, met o.a. gitarist Peter Morén (Peter, Bjorn & John).
 
‘Ponzo’, uit 2015, nam ze op met Torre Florim (De Staat). Het album kreeg een 3voor12- en Edison-nominatie en werd in 2018 opgevolgd door ‘Ok’, dat ze samen met haar band produceerde. Als songwriter doorbrak Janne hiermee de magische grens van 100 liedjes en toerde met ‘Het beste van 75 jaar Janne Schra’ langs de Nederlandse theaters.

Daarnaast schreef ze muziek met Isbells, Benjamin Herman en Kraak & Smaak (het nummer Never Too Late was te horen in een aflevering van This American Life) en werkte samen met veel verschillende formaties, waaronder het Red Limo String Quartet, en het Metropole- en Residentie Orkest. Ze reisde met eigen nummers in gipsy-stijl door China met het Robin Nolan Trio, bracht in 2020 een duet uit met de Amerikaanse songwriter M. Ward (She&Him) en werkte voor haar laatste single ‘Bull’s Eye’ samen met Koen van de Wardt van Klangstof.